O Zamku Książ słyszał chyba każdy, kto chociaż raz odwiedził Dolny Śląsk. Oczywiście dawną rezydencję Hochbergów warto zobaczyć i poświęcić jej sporo czasu. Oprócz wnętrz Zamku, do zwiedzania udostępniono m.in. podziemia, mauzoleum, palmiarnię czy tarasy zamkowe. Jeśli nie dysponujecie samochodem, bez problemu dostaniecie się tu (przystanek Jeździecka Zamek Książ) np. autobusem linii nr 8 ze Szczawna-Zdroju lub Wałbrzycha.
Ale wspomniane obiekty to nie wszystko, co warto tu zobaczyć. Odkąd pierwszy raz trafiliśmy na ścieżki Książańskiego Parku Krajobrazowego, regularnie odkrywamy jego nawet mniej uczęszczane zakamarki. Tym razem mam do zaproponowania ok. 10-11 kilometrową trasę przez niezwykle ciekawe miejsca. Książański Park Krajobrazowy odwiedziliśmy z Rodzicami i 14-letnim pieskiem. Z powodu naszego kochanego zwierzaka, musieliśmy odpuścić zwiedzanie Zamku Książ. Wejśce nawet na teren w pobliżu obiektu z psem nie jest mile widziane, ale trudno się dziwić. Obejrzeliśmy najbardziej popularny zamek Dolnego Śląska z zewnątrz "na raty", a następnie ruszyliśmy spod "Książa" na wędrówkę ścieżkami Książańskiego Parku Krajobrazowego (to dozwolone jest z czworonogami :))
Lew strzegący wejścia do zamku Książ
kopciuszek na trawniku przed Książem
wejście do Zamku
z lewej strony herb rodu Anhalt-Dessau, z prawej herb Hochbergów
Jeśli nie mieliście okazji wcześniej odwiedzić wyjątkowego punktu widokowego na Zamek Książ , warto to zrobić. W zasadzie, gdy tylko jesteśmy w pobliżu, zawsze o ten punkt zahaczamy. Mniej więcej na przeciwko mauzoleum Hochbergów biegnie kilka wydeptanych ścieżek na tzw. Grób Olbrzyma. Z miejscem tym wiąże się pewna legenda, z której wynika, że będąc na punkcie, stąpamy po głowie olbrzyma, siejącego niegdyś spustoszenie w okolicy. Miał on zginąć pod ogromnym głazem, z którego roztacza się dziś piękny widok na Zamek Książ (głowa olbrzyma zlała się ze skalnym blokiem).
Ale legend związanych z tym miejscem jest o wiele więcej. Część z nich można przeczytać w bardzo ciekawym artykule pod adresem: Z widokiem na Zamek Książ. Tajemniczy "Grób Olbrzyma" odzyska wygląd sprzed lat - Radio Wrocław (radiowroclaw.pl)
Zamek Książ z "Głowy Olbrzyma"
podejście do skalnego punktu widokowego
Z tego miejsca wycofujemy się odrobinę w stronę Zamku. Po lewej stronie powinniśmy po krótkiej chwili zobaczyć tablicę wskazującą Przełomy pod Książem. Tu wchodzimy na zielony, niezwykle malowniczy szlak. Wzrok przykuwają ogromne krzewy rododendronów. W czasie ich kwitnienia musi tu być bajecznie!
Przy trasie znajduje się kolejny taras z widokiem na Zamek Książ. Mniej popularny, ale też chyba mniej spektakularny niż "Głowa Olbrzyma".
Dalej fragmenty tego szlaku bywają węższe i lekko urwiste. Gdzieniegdzie zamontowano metalowe barierki, drewniane kładki i podesty, które dodatkowo stanowią świetne urozmaicenie.
Zielonym szlakiem docieramy do mostku na Pełcznicy. Przekraczamy rzekę i pniemy się dość stromo w górę. Warto uważnie się rozglądać i wypatrywać oznaczeń żółtego szlaku (z prawej strony). Jeśli dojdziemy do skrzyżowania z czerwonym, jak się nam zdarzyło, oznacza to, że poszliśmy trochę za daleko.
Na szczęście sprawnie udało nam się wycofać i wrócić na zaplanowaną trasę. Żółty szlak jest zdecydowanie warty odwiedzenia. Nie brakuje tu drewnianych mostków, które znamy z "zielonego" odcinka. Umożliwiają one m.in. przejście na rzeką Pełcznicą suchą nogą.
Oprócz nich, czeka nas przejście skalnym tunelem, co sprawia dużo frajdy i dużym i małym ;)
Na skrzyżowaniu ze szlakiem czerwonym, wybieramy dalej trasę wzdłuż rzeki. Po przejściu ok. 600 metrów staniemy przy fioletowej tablicy edukacyjnej. Oznacza to, że jesteśmy przy wyschniętym Łabędzim Stawie. Gdy odbijemy nieznacznie ze ścieżki w lewo dostrzeżemy nawet dawną wyspę. Zbiornik ten miał wyschnąć już w 1913 roku. Z kolei wyspa ta jest miejscem pochówku dwóch pierwszych synów Jana Henryka VI, którzy według dostępnych źródeł mieli umrzeć w drugim dniu swojego życia na apopleksję (Hans Heinrich VIII w 1796 r. oraz Hans Heinrich IX w 1802r. ). Dziś zobaczyć można pozostałości pomnika, które moim zdaniem, zdecydowanie powinny zostać jakoś zabezpieczone.
Powoli zbliżamy się do cisu Bolko, którego wiek szacuje się na 400-600 lat. Tuż przy nim znajduje się węzeł szlaków. Do Pełcznicy (dzielnica Świebodzic) wędrujemy szlakami w czterech kolorach (żółtym, zielonym, czerwonym i niebieskim). Trasa , po przejściu rzeki, skręca w lewo.
okolice cisu Bolko
Cis Bolko
Maszerujemy wzdłuż zabudowań mieszkalnych i przemysłowych, trzymając się żółtego szlaku. Przy skraju lasu możliwe są drobne problemy orientacyjne, bo oznaczenia ścieżek dydaktycznych (kolor niebieski i czerwony) , którymi pójdziemy, widać za płotem. Jeśli dobrze kojarzę były w tym miejscu jakiś czas temu problemy z poprowadzeniem tras turystycznych ze względu na nieporozumienia z właścicielem gruntu. Docieramy do Rozdroża pod Zwierzyńcem i kierujemy się stąd w stronę Zamku Stary Książ (czerwona ścieżka dydaktyczna znakowana biało-czerwonym kwadratem).
Jednym z ciekawszych miejsc tej ścieżki jest "przeprawa" przez Szczawnik. Przy nieco wyższym poziomie tego cieku, przejście na drugą stronę może wcale nie być taką łatwą sprawą. Dalej czekają nas urocze, nieco pofałdowane leśne dróżki.
Przejście przez Szczawnik
Doprowadzą nas one do Zamku Stary Książ. Co ciekawe, według wielu źródeł , obiekt ten jest młodszy od bardziej popularnego Zamku Książ (spod którego wędrujemy). Związane to jest z dawną z modą na tzw. sztuczne ruiny. Zamek miał powstać dzięki zabiegom Jana Henryka VI Hochberga, który zlecił jego budowę w miejscu dawnej średniowiecznej warowni. Wśród pomieszczeń znajdowały się się m.in. kaplica, izba więzienna z salą tortur, sypialnia czy galeria obrazów. Zamek służył także jako miejsce organizacji przyjęć, podejmowania gości (m.in. w 1799 r. gościł tu późniejszy prezydent USA, John Quincy Adams). Później obiekt pełnił przede wszystkim funkcję turystyczną ,restauracyjną oraz noclegową. W 1945 r. został podpalony przed armię radziecką i doszczętnie spłonął.
nasza ekipa :)
Spod Starego Książa wędrujemy szlakiem czerwonym, następnie czerwono-zielonym i ostatecznie wzdłuż samodzielnych zielonych znaków. Trasa biegnie skrajem lasu, przez łąki, teren ogródków działkowych. Naszym celem jest przystanek autobusowy Wrocławska - Szczawienko, skąd możemy wrócić autobusem np. do Szczawna oraz Wałbrzycha. Przystanek znajduje się w pobliżu palmiarni, więc jeśli macie jeszcze czas i siły, możecie przy okazji ją zwiedzić.
Serdecznie zachęcam do odbycia wycieczki naszym śladem. Życzę jednak trochę więcej słońca :)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz