Ralsko to szczyt, który potrafi przykuć uwagę swoim kształtem z daleka. Nie wiem na czym polega jego wyjątkowość, ale im dłużej mu się przyglądałam, wędrując po okolicznych szlakach, tym bardziej chciałam wejść na ten dawny wulkan.
Ralsko
Przez wiele lat nie było to możliwe, ponieważ szczyt znajdował się na terenach wojskowych "okupowanych" przez armię radziecką. Dziś przez wzniesienie prowadzi znakowany szlak pieszy łączący miejscowości Noviny pod Ralskiem i Vranov. Ogólnie jest to szlak długodystansowy, którym można pomaszerować o wiele dalej (np. na Jested lub do Czeskiej Lipy) . Ponieważ dysponowaliśmy samochodem, postanowiliśmy tego dnia oprócz Ralska obejrzeć jeszcze kilka ciekawych miejsc w okolicy.
Szlak na Ralsko
Zaczęliśmy od wejścia na szczyt. Auto zaparkowaliśmy na końcu drogi , w pobliżu szlakowskazu Zadni Vranov. Zmieści się tu zaledwie kilka samochodów. My nie mieliśmy problemu ze znalezieniem wolnego miejsca przed południem. Gdy wróciliśmy mikroskopijny parking był przepełniony.
start wycieczki - Zadni Vranov
Ruszyliśmy czerwonym szlakiem przez las. Początkowo łagodnie, wygodną, szeroką ścieżką. Udało nam się nie przegapić rozwidlenia i dojścia do punktu widokowego Juliina vyhlidka (warto na chwilę zboczyć z głównej trasy).
końcowy odcinek drogi do miejsca widokowego Juliina vyhlidka
Widoczność tego dnia nie była idealna, ale i tak wrażenie zrobiła na nas możliwość zerknięcia na Bezdez (Bezděz) z ruinami gotyckiego zamku na szczycie (tam także musimy wkrótce dotrzeć!)
Wracamy na szlak i zaczynamy "wspinać się" coraz bardziej stromo. Momentami mamy wrażenie, że wchodzimy na wysoki szczyt, a nie na górę, której wysokość nie przekracza 700 m n.p.m. Cieszymy się, że podłoże jest suche, po na niektórych fragmentach po obfitym deszczu może być niewesoło.
Po ok. 2 km w nogach i prawie godzinie marszu docieramy do rozwidlenia Sedlo pod Ralskiem. Stąd czeka nas ostateczne podejście na szczyt. Nie wierzcie tabliczce z oznaczeniem odległości. Do góry trzeba jeszcze dłuższą chwilę podreptać. Przed kulminacją zaglądamy na punkt widokowy ograniczony barierką.
Chwilę później mijamy tabliczkę z nazwą szczytu:
A na samej górze czekają "wisienki na torcie" ;) - nie tylko wspaniałe panoramy prawie w każdym kierunku, ale także ruiny Zamku Ralsko, którego początki sięgają XIIIw.
przy ścianach zamku rośnie piękna lilia złotogłów
Jested widziany z Ralska
Do samochodu schodziliśmy tą samą drogą (chociaż bardzo tego nie lubimy). Ale na nasze odwiedziny czekały kolejne interesujące punkty. Niespełna 5 km trasę (w dwie strony) możecie prześledzić na poniższej mapce:
W niewielkiej odległości od szczytu znajduje się wyjątkowa wyrwa, rozpadlina - Průrva Ploučnice:
Prurva Ploucnice to ciekawy skalny korytarz o długości ok. 150 metrów i wysokości ok. 6 metrów, przez który płynie rzeka. Niestety nie jest to typowy cud Natury, a pozostałość po dawnym zakładzie kowalskim. Dziś wielu śmiałków pokonuje skalny tunel kajakiem lub (w przypadku niskiego stanu wody) po prostu go przechodzi.
My na to się nie zdecydowaliśmy. Za to chwilę pospacerowaliśmy bez większego celu. Okolica jest przepiękna. Trzeba jednak uważać, bo część terenu objęta jest zakazem wstępu.
Widok na rzekę z góry. Tędy wpływa ona do skalnego tunelu
Prurva Ploucnice w pogodne dni jest popularnym celem turystów (sporo rowerzystów). W pobliżu znajduje się niewielki parking i punkt gastronomiczny. Serwowana tam lodowata Kofola w upalny dzień smakowała jak ambrozja ;)
Ruszamy dalej...
Ponieważ jakiś czas temu w nasze podróżowanie wpletliśmy elementy urbexu, a więc zwiedzania opuszczonych miejsc, nie mogliśmy pominąć osiedla duchów dzielnicy Ploužnice w Ralsku. Osiedle to powstało dla Sowietów pod koniec lat 60-tych XXw. , kiedy pobliskie tereny (m.in. poligon i lotnisko) opanowała armia radziecka. Co ciekawe, wyniosła się stąd dopiero w 1991r. Historia tego miejsca przypomina więc dzieje chociażby naszego Pstrąża, czy Kłomina, o których pisałam już wcześniej:
Co zastaliśmy w dzielnicy Ralska? Opuszczone bloki, które z pozoru wyglądają identycznie. Niemniej jednak wewnątrz różnią się nieco układem mieszkań oraz klatek schodowych.Większość lokali pozbawiona jest prawie wszystkiego (łącznie z ramami okiennymi czy balustradami). Pozostały w zasadzie ściany, często oklejone rosyjskimi gazetami (stosowano je w celu ocieplenia mieszkań), trochę gruzu, elementów drewnianych, czy zwisających smętnie kabli.
Czas na ostatnią atrakcję tego dnia, znajdującą się blisko szkieletów bloków, które właśnie zwiedziliśmy. Chcemy dotrzeć na teren opuszczonego lotniska wojskowego Hradčany. Muszę przyznać, że dość długo szukaliśmy miejsca, w którym moglibyśmy zaparkować auto. W wielu punktach mieliśmy wątpliwości, czy nasze auto nie zostanie odholowane lub czy jadąc jedną ze zdezelowanych ulic nie dostaniemy mandatu. Kiedy już prawie zrezygnowaliśmy z zobaczenia lotniska, naszym oczom ukazał się parking przy drodze nr 270 - Záchytné parkoviště Hradčany. Bingo!
Parking jest dość spory i bezpłatny. Stąd w ciągu paru minut trafiamy na płytę lotniska. Jego historia sięga roku 1938 i jest dość burzliwa. Niemniej jednak podobnie jak osiedle , które przedtem odwiedziliśmy, lotnisko od końca lat 60-tych XXw. służyło armii radzieckiej. Zostało rozbudowane przez Sowietów i było z sukcesem przez wiele lat przez nich wykorzystywane. Do dziś zachowało się ok. 40 ogromnych hangarów lotniczych, ale wrażenie robi również sam rozmiar lotniska. Dopiero wchodząc na ten dawny wojskowy teren można poczuć jego potęgę.
widok z lotniska na Jested
goździki - przyroda lotniska
polowiec szachownica
dostojka
Widok z lotniska na Ralsko
Wycieczkę zakończyliśmy w miejscowości Příhrazy w Czeskim Raju. Kolejnego dnia zaplanowałam tam interesującą trasę połączoną ze zwiedzaniem Zamku Valečov. Jeśli jesteście ciekawi, co jeszcze można w tej okolicy zobaczyć, zaglądajcie na mojego bloga i facebookowego fanpage :)
