Lubisz się zmęczyć w górach? Masz już za sobą co najmniej kilka dwudziestokilometrowych szlaków? Chcesz poznać piękne miejsca Rudaw Janowickich i z perspektywy tego pasma podziwiać np. Karkonosze? Nie masz samochodu? Nic nie szkodzi. Tę wspaniałą wycieczkę zrealizujesz bez niego.
To będzie piękny, ale bardzo intensywny dzień.
Stacja kolejowa Janowice Wielkie - czas wysiadać!
Wędrówkę rozpoczynamy zgodnie ze znakami- zielonymi i żółtymi w stronę Zamku Bolczów. Po krótkiej chwili szlaki się rozdzielają. Zielony jest nieco krótszy, ale ponieważ szliśmy nim już 2 razy, postanowiliśmy tym razem wypróbować żółty. Wędrujemy wzdłuż potoku Janówka, który jest dopływem rzeki Bóbr. Trasa jest szeroka, bardzo wygodna. Jeśli chcemy zobaczyć Zamek Bolczów, musimy po przejściu niespełna 3 km odbić na zielony szlak. Obecnie trwa tam wycinka drzew, można się więc spotkać z pewnymi utrudnieniami. Pniemy się coraz bardziej stromo, krajobraz urozmaicają "porozrzucane" dookoła skały.
Zamek Bolczów odwiedzamy po raz kolejny. Jest to miejsce, do którego chętnie wracamy. Tym razem jednak nie penetrujemy dokładnie jego zakamarków. Przed nami jeszcze długa droga, a wycieczkę zaczęliśmy dość późno, bo pociąg "Kamieńczyk" z Poznania w Janowicach Wielkich zatrzymuje się dopiero ok. godziny 11.
Zamek Bolczów
Pierwsze wzmianki o Zamku Bolczów pochodzą z końca XIVw. Wówczas warownia była siedzibą niemieckich rycerzy rozbójników (raubritterów). W połowie XV w. zamek uległ zniszczeniu (najazd mieszczan świdnickich) i odbudowano (i jednocześnie znacznie rozbudowano) go dopiero po kilkudziesięciu latach. W I połowie XVIw. należał do Justusa Decjusza (Josta Ludwiga Dietza), sekretarza króla Zygmunta Starego. W jego posiadaniu była także Miedzianka, której nadano prawa miejskie, a dziś jest znów wsią. Miedziankę warto odwiedzić ze względu na ciekawą, ale jednocześnie smutną historię. Mieści się tu także niewielki browar, w którym można nabyć piwa, nawiązujące nazwą do miejsc i charakteru najbliższej okolicy (np. Wołek, Cycuch Janowicki czy Górnik).
Wracając do zamku, w połowie XVII jego drewniana konstrukcja została strawiona przez pożar, zainicjowany przez opuszczających twierdzę Szwedów. Przez dwa wieki zamek podupadał w ruinę. Następnie na jego fundamentach wzniesiono gospodę, która później, po II wojnie światowej stanowiła budynek schroniska turystycznego. Ono niestety także nie przetrwało próby czasu.
Zamek Bolczów
Zamek Bolczów
Pogoda tego dnia była wyśmienita. Z Zamku dało się dostrzec ośnieżone Karkonosze!
Śnieżka na lekkim zbliżeniu, widziana z Zamku Bolczów. Dotarcie stąd na jej szczyt najkrótszą drogą (znakowanymi szlakami) to zaledwie ok. 26 km
w stronę Gór Kaczawskich
Góry Sokole - Krzyżna Góra i Sokolik
Malowniczy Zamek Bolczów
Ruszamy dalej krótkim czarnym szlakiem łącznikowym (tzw. Droga Zamkowa). Po drodze możemy podziwiać liczne formacje skalne, które pobudzają wyobraźnię. Na niektóre ze skał można się wdrapać. Szukajcie głównie tych, na których widać asekuracyjne barierki i zachowajcie ostrożność. Przy Głaziskach Janowickich, gdzie odbijamy w prawo na niebieskie znaki znaleźliśmy prześwit, w którym udało nam się zerknąć w stronę Gór Izerskich (ten szpiczasty szczyt z wieżyczką to znany pewnie niektórym Wysoki Kamień).
Wysoki Kamień
Idąc niebieskim szlakiem, musimy przekroczyć potok Janówka oraz skrzyżowanie z żółtym szlakiem. Maszerujemy dalej prosto, przez pewien czas drogą asfaltową. Po lewej stronie mijamy jedną z największych osobliwości Rudaw Janowickich - Skalny Most. Kawałek dalej, po przeciwnej stronie drogi znajduje się kolejna ciekawa formacja - Skała Piec. Po krótkim podejściu w górę, możemy zasłużenie usiąść na zamontowanej tam drewnianej ławeczce :)
Skalny Most
Kolejny fragment szlaku okazał się rozlanym jęzorem lodowym. Na szczęście dało się go obejść bokiem. Lodowa przeszkoda towarzyszyła nam przez jakiś czas. Następnie sytuacja się unormowała i chwilę później dotarliśmy do Starościńskich Skał. Aby dojść do niewielkiego skalnego labiryntu oraz na kapitalny punkt widokowy, musimy obejść grupę skał i wzdłuż czarnych oznaczeń piąć się w górę.
Skalne półki oraz wydrążone stopnie doprowadzają do miejsca ograniczonego barierkami. To, co można stąd zobaczyć przy pięknej pogodzie, wprawia w prawdziwy zachwyt!
Góry Sokole - Krzyżna Góra i Sokolik, w tle Góry Kaczawskie
Góry Kaczawskie - po środku, z masztem, Baraniec
Karkonosze - od Śnieżki po Śnieżne Kotły
Zbliżenie na Wielki Szyszak, Śnieżne Kotły i Szrenicę
W dole - Stawy Karpnickie, w tle Góry Izerskie (z lewej strony Wysoki Kamień, mniej więcej po środku kadru - Stóg Izerski - po powiększeniu widać maszt znajdujący się na szczycie)
Krążymy po skalnym labiryncie, podziwiając szczeliny, półki skalne, baszty, filary... W pewnym momencie dostrzegamy skałę, z której Karkonosze prezentują się jeszcze piękniej niż przed chwilą!
Skalne labirynty Starościńskich Skał
Jedna z najbardziej "fotogenicznych" formacji Rudaw Janowickich
Karkonosze w pełnej krasie
Zbliżenie na Śnieżkę
Śmielec, Wielki Szyszak i Śnieżne Kotły (zbliżenie)
Jeśli chcecie skrócić wycieczkę, możecie stąd zejść niebieskim szlakiem do Schroniska Szwajcarka (ok. 4,5 km/ 1:15h) i tam przenocować (konieczna wcześniejsza rezerwacja). Możecie także zejść do Trzcińska (ok. 6 km/ 1:30h) czy z powrotem do Janowic Wielkich (np. znaki niebieskie, zielone i żółte ok. 7 km/ 1:55h). W obu miejscowościach znajdują się stacje kolejowe (ale nie wszystkie pociągi się na nich zatrzymują). No chyba, że uda Wam się znaleźć nocleg w Strużnicy czy Karpnikach - to będą także fajne opcje na spędzenie nocy i zorganizowanie kolejnego aktywnego dnia w górach :)
Ze Starościńskich Skał ruszyliśmy dalej bez znaków szlaku, wygodną szeroką drogą poniżej Świniej Góry. Droga ta "wychodzi" na niebieski szlak w pobliżu Dziczej Góry. Nawet pomimo zimy, nie mieliśmy większych problemów orientacyjnych.
Jeśli natomiast nie macie ochoty jeszcze chodzić poza znakowanymi szlakami, możecie (omijając Skalny Most i Starościńskie Skały) przy Głaziskach Janowickich lub przy skrzyżowaniu niebieskiego i żółtego szlaku przy potoku Janówka wybrać odpowiednio niebieski (z Głazisk) lub żółty (ze skrzyżowania przy Janówce) szlak w kierunku szczytu Wołek. Nie zapomnijcie spoglądać co jakiś czas za siebie, bo ominą Was fajne widoki w kierunku Janowic Wielkich. Obojętnie którą opcję wybierzemy, spotykamy się pod Dziczą Górą. Powyższe wskazówki z pewnością staną się jaśniejsze, gdy spojrzycie na mapkę na końcu tego wpisu ;-)
Droga bez znakowanego szlaku
Niebieski szlak będzie nam towarzyszył aż za Skalnik. Z ciekawszych punktów po drodze, mijamy m.in. kopalnię dolomitu Rędziny oraz bardzo widokowe prześwity, z których dostrzec można np. Góry Krucze (zachodnia część Gór Kamiennych):
Góry Krucze z najwyższym - Kralowieckim Szpiczakiem (z prawej strony zdjęcia). Szczyt ten znajduje się na terytorium Czech.
Ścieżka na Skalnik jest całkiem dobrze wydeptana. O ile podchodzenie bez kolców na podeszwach jeszcze jakoś nam szło, tak później, przy schodzeniu, nakładki na buty bardzo się przydały.
Na niebieskim szlaku
piękna zimowa sceneria
Tabliczka z nazwą najwyższego szczytu Rudaw Janowickich znajduje się przy trasie. Natomiast pieczątka zdobywców Korony Gór Polski umieszczona jest w drewnianej skrzyneczce przy tablicy edukacyjnej (trzeba odbić kawałek w głąb lasu).
tabliczka przy szlaku
Skalnik zdobyty!
"Wisienką na torcie" tego dnia miał być widok z Ostrej Małej. Kiedy byliśmy z Mateuszem na Skalniku sześć lat temu, to właśnie panorama z tego punktu widokowego nas urzekła. Na Ostrą Małą prowadzi ok. 200-metrowa ścieżka ze skrzyżowania szlaków w czterech kolorach (czerwonym, niebieski, zielonym i żółtym).
Niestety tym razem bałam się, że na Ostrą Małą nie wejdziemy. Podejście po kamiennych stopniach było oblodzone. Założyliśmy kolce i wciągnęliśmy się na górę przy pomocy barierek. Zejście okazało się dla mnie o wiele trudniejsze, ale się udało! Byłam jednak trochę zestresowana i nawet nie przyszło mi do głowy, by sfotografować to pioruńsko śliskie miejsce.
A co widać z Ostrej Małej?
Karkonosze jak na dłoni!
Zbliżenie na Śnieżkę
W stronę Gór Kaczawskich, te dwie potężne góry z lewej strony to Krzyżna Góra i Sokolik
gołoborze na Skalniku
Z Ostrej Małej wycofujemy się tą samą drogą w stronę rozwidlenia szlaków. Wybieramy równolegle biegnące trasy (znakowane na żółto i czerwono) w stronę Czarnowa. Tu także można nieco skrócić wycieczkę, idąc do Czarnowa wzdłuż oznaczeń zielonych i niebieskich, później czarnych do Pisarzowic. Nam zależało jeszcze na tym, żeby wejść na Wilkowyję (776 m .np.m.). Szczyt ten należy do Korony Rudaw Janowickich i znajduje się poza znakowanym szlakiem .
Ważny węzeł szlaków. Rozchodzą się stąd ścieżki m.in. do Czarnowa (dalej do Kamiennej Góry i Lubawki), Kowar, na Skalnik i dalej do Janowic Wielkich czy schroniska "Szwajcarka" oraz na Ostrą Małą.
Konie Apokalipsy - grupa granitowych skał przy szlaku
Wędrujemy w stronę Rozdroża pod Bobrzakiem, miejsca gdzie można by spędzić nieco więcej czasu. Na rozległej polanie, z której rozpościerają się piękne widoki, stoi świetna wiata turystyczna, zapraszająca z daleka, by w niej odpocząć. Niestety musieliśmy oprzeć się tej pokusie. Dzień powoli dobiegał końca, a przed nami było jeszcze do przedreptania parę kilometrów.
Wielka Kopa widziana z Rozdroża pod Bobrzakiem
ciężko oprzeć się przycupnięciu w tak fajnym miejscu. (wiata)
zbliżenie na wiatę
Z Rozdroża pod Bobrzakiem prowadzą nas szlaki w trzech kolorach (czarnym, niebieskim i czerwonym). Żeby zdobyć Wilkowyję na moment z nich zbaczamy. Ścieżka jest dość szeroka i raczej łatwo się tu odnaleźć.
Wilkowyja odnaleziona poza znakowanym szlakiem
W okolicy Przełęczy pod Wilkowyją las się przerzedza. Po raz ostatni, tego dnia ,mamy możliwość rzucić okiem na okolicę.
Po środku kadru, w oddali - Kralowiecki Szpiczak (Góry Krucze)
Wielka Kopa
Zaczęło się ściemniać, więc z czołówkami ostrożnie zaczęliśmy stawiać każdy krok. Niebieskim szlakiem docieramy do Pisarzowic. Po ciemku trochę trudniej jest zlokalizować przebieg naszej trasy.
Szlak w okolicy Pisarzowic przebiega obok tunelu
W nogach swoje już mamy. Niestety okazuje się dodatkowo , że ostatni, ok. 3 kilometrowy odcinek niebieskiego szlaku do Kamiennej Góry jest obecnie do końca roku 2022 zamknięty ze względu na budowę drogi S3. Ponieważ jest ciemno, nawet nie podejmujemy próby wędrówki tamtędy, więc nie mamy pojęcia, czy da się problematyczne miejsce obejść bokiem.
Idziemy ok. kilometra w stronę drogi wojewódzkiej nr 367 i wzdłuż niej kontynuujemy marsz do Kamiennej Góry.
Trasa podstawowa (znakowanymi szlakami turystycznymi) wygląda mniej więcej tak:
(omijamy wówczas m.in. Skalny Most oraz Starościńskie Skały)
źródło: mapa-turystyczna
