Pomysł na tę wycieczkę zrodził się u mnie dzięki wpisom na jednej z grup zrzeszających wielbicieli urbexu, a więc eksploracji opuszczonych, niedostępnych miejsc. Zobaczyłam tam miasteczko westernowe, które od wielu lat stoi puste i nie jest już odwiedzane przez regularną "publiczność". Szybko udało mi się zlokalizować ten kompleks. W jego pobliżu przebiega linia kolejowa oraz znajduje się wiele ciekawych przyrodniczo terenów. Skłoniło mnie to do tego, by wyznaczyć pieszą trasę , którą będziemy mogli pokonać w ciągu jednego dnia.
Z Poznania jedziemy pociągiem do miejscowości Drawiny (woj. lubuskie), skąd rozpoczniemy spacer. Po opuszczeniu stacji kolejowej, odnajdujemy czerwone oznaczenia szlaku i kierujemy się w stronę Jeziora Lubiewo (Łubowo). Znaki pojawiają się na drzewach bardzo rzadko, dlatego, szczególnie na początku, wspomagamy się trochę mapą w telefonie.
Szlak prowadzi dalej północnym brzegiem Jeziora Lubiewo. Mamy drobne problemy orientacyjne i kilka prób zanim wejdziemy na właściwą drogę. Wreszcie nam się to udaje i możemy podziwiać spokojną taflę tego akwenu. Jesteśmy zachwyceni ciszą, jakiej tu doświadczamy. Tylko my i przyroda.
Co jakiś czas, z trzcin do lotu podrywają się czaple białe, czaple siwe oraz kormorany. W oddali słychać pierwiosnka, kowalika, ziębę. To najprzyjemniejszy dla ucha "hałas". Przy czerwonych oznaczeniach szlaku, pojawiają się niebieskie. Niestety nie widzę ich na żadnej mapie, ale traktujemy je jako właściwą drogę.
Pomosty, czasem wątpliwej urody, wpisały się już chyba na stałe w tutejszy krajobraz
Po przejściu ok. 4 kilometrów, docieramy do pola biwakowego. Jesteśmy ciekawi jak wygląda to miejsce w szczycie letniego sezonu. Może kiedyś będziemy się mogli przekonać. Nie ma tu sanitariatów (jedynie przenośne toalety), sklepiku, baru. Za to jest klimat i przyroda na wyciągnięcie ręki.
na szlaku
Odcinek trasy brzegiem jeziora kończy się w Zagórzu przy plaży. W pobliżu widzimy parę domków letniskowych do wynajęcia. Uwagę przykuwa także pływający pomost, który latem zapewne zapełnia się plażowiczami.
W Zagórzu kierujemy się w stronę wieży widokowej. Przy drodze zauważam przewrócony kamienny obiekt. Czyżby był to fragment dawnego nagrobka? Niestety, poza datami, nie udało mi się nic odczytać. Szukanie odpowiedzi w internecie również nie przyniosło rezultatu. Może ktoś z Was wie coś na temat tego znaleziska?
Wieża widokowa w Zagórzu nie jest konstrukcją o wybitnej wysokości. Mimo to oferuje całkiem przyjemne spojrzenie w stronę Jeziora Lubiewo.
Dalej idziemy wzdłuż drogi wojewódzkiej nr 164 (w stronę Drezdenka) . Nie jest ona zbyt ruchliwa, ale warto zachować ostrożność. Po przejściu ok. kilometra, skręcamy w las (żółty szlak). Miejsce, w którym należy odbić z głównej drogi pozwala namierzyć dawny kamienny drogowskaz:
Trudno odczytać napisy na drogowskazie. Pierwszy to prawdopodobnie "Nach" Drezdenko?
Wędrujemy pięknymi leśnymi ścieżkami, śledząc swoją pozycję w telefonie (znów oznaczeń szlaku jest niewiele). W oddali widzimy przebiegające stado dzików. Szybkie to stwory ;)
Wchodzimy w zabudowania Drezdenka, gdzie można zakończyć wycieczkę (ze stacji Nowe Drezdenko kursują pociągi do Poznania, niektóre z przesiadką w Krzyżu). My kontynuujemy marsz. Przechodzimy mostem nad Notecią i szukamy ścieżki wzdłuż rzeki.
Dość szybko ją namierzamy. Trasa jest dość dobrze widoczna (wydeptana) . Prowadzi groblą, z której prawie przez cały czas oglądać możemy Noteć.
Z kolei pozostałości drewnianych budynków stylizowanych na Dziki Zachód wyglądają dziś tak:
Wracamy nad rzekę i powoli zmierzamy do końca naszej wycieczki. Jak widać na poniższym zdjęciu, ścieżka, którą wędrujemy z Drezdenka doprowadza do mostu w Starych Bielicach, przy wjeździe na który, z obu stron, do dziś zachowały się szlabany zapory przeciwpancernej.
Noteć widziana z mostu w Starych Bielicach
Po przejściu na drugą stronę mostu, chwilę idziemy wzdłuż drogi wojewódzkiej nr 174. Następnie skręcamy w trzecią ścieżkę po lewej stronie i po ok. 400 metrach dochodzimy do torów kolejowych. Skręcamy w prawo i za moment widzimy już modernistyczny budynek dworca w Starych Bielicach z lat 30-tych XX wieku.
klatka schodowa wewnątrz budynku dworca
Serdecznie dziękuję za bardzo ciekawą relację i super pomysł na jednodniową wycieczkę z Poznania. Pojadę tam w najbliższy wolny dzień! :-)
OdpowiedzUsuńCieszę się, że propozycja się spodobała :-) Życzę przyjemności na szlaku i zapraszam ponownie na moją stronę. Co jakiś czas pojawiają się tu jednodniowe wycieczki z Poznania.
OdpowiedzUsuń